بستن شکاف بین فین تک ها و بانک های سنتی:

جیمی دیمون، مدیرعامل جی پی مورگان چیس، طی صحبت با تحلیلگران، گفت: «بانک‌ها باید کمتر از فین‌تک‌ها بترسند». ممکن است سخت به نظر برسد، اما به چیزی اشاره دارد که اکثر رهبران صنعت خدمات مالی از قبل می‌دانند فین‌تک‌ها و سایر شرکت‌های تازه وارد در عرصه خدمات مالی در حال تعریف مجدد این صنعت هستند.  

بانک های سنتی.

سیستم‌های قدیمی و چارچوب نظارتی که بانک‌ها استفاده می‌کنند، توانایی آن‌ها را برای استفاده به موقع از فناوری‌های جدید محدود می‌کند. به همین دلیل، بانک‌ها نمی‌توانند خدمات یا محصولات جدیدی را معرفی کنند که نیازها یا مسائل مشتریان را با همان سرعت شرکت‌های فین‌تک برطرف کند. به طور کلی، بانک‌ها در مقایسه با فین‌تک فرایندگراتر هستند.  

ساختار و عملکرد فین تک.

فین‌تک نوآورانه، مشتری‌محور است و فرآیندهای پیچیده مالی را ساده‌تر می‌کند و آن را برای مردم قابل دسترس‌تر می‌کند. این نوع شرکت‌ها از مدل‌های عملیاتی ناب استفاده می‌کنند که عاری از مشکلات سیستم قدیمی هستند و می‌توانند مقررات نامطلوب را دور بزنند. به دلیل ساختارهای سازمانی صاف تر در فین تک، تغییر، نوآوری و بازسازی سیستم هایی که کار نمی کنند آسان تر است.  

فین‌تک از فناوری‌های جدیدی مانند هوش مصنوعی، داده‌های بزرگ استفاده می‌کند تا تجربه‌ای منحصربه‌فرد به مشتریان بدهد.  

با ساده‌سازی فرآیندهای پیچیده مالی، شرکت‌های فین‌تک برای مردم، به‌ویژه نسل‌های هزاره و نسل‌های جوان‌تر در دسترس هستند.  

همچنین، به دلیل ساختار تجاری بهینه‌تر، شرکت‌های فین‌تک می‌توانند محصولات و خدماتی را ارائه دهند که تا ۱۰ برابر کمتر از بانک‌های سنتی قیمت دارند. یک بانک سنتی به املاک و مستغلات و هزاران کارمند نیاز دارد در حالی که بسیاری از شرکت‌های فین‌تک به املاک و مستغلات بسیار کمی و تیم کوچک‌تری نیاز دارند. سپس پس انداز به مصرف کنندگان منتقل می شود.  

چگونه ظهور فین تک ها بانکداری را تغییر داد.

فین تک ها (شرکت هایی که فناوری را برای پشتیبانی یا فعال کردن خدمات بانکی و مالی ارائه می دهند) پدیده جدیدی نیستند.  

اولین نسخه کیف پول دیجیتال و سیستم پرداخت پی پال در سال 1999 راه اندازی شد. کمتر از یک دهه بعد، پی پال سالانه 1.8 میلیارد دلار درآمد داشت.  

در دو دهه اخیر فین تک های بی شمار دیگری وارد عرصه خدمات مالی شده اند. شرکت‌های بزرگ‌تری مانند اپل، گوگل و آمازون که به‌عنوان شرکت‌های فناوری نوآور شروع به کار کردند و بازیگران خدمات مالی سنتی نبودند و وارد این عرصه شدند و پلتفرم‌های رقابتی ارائه کردند که سلطه سنتی بانک‌ها را در برخی مناطق تهدید می‌کرد.  

پی پال به تنهایی اکنون 25 میلیارد دلار دریافت می کند و رشد در حال افزایش است. کیف‌پول‌های گوگل و اپل که دارای کارت‌های اعتباری و بدهی هستند اکنون رایج شده‌اند و بانک‌ها را مجبور می‌کنند یا با اجازه دادن به کارت‌هایشان در آن کیف‌ها (با هزینه) ذخیره شوند، یا به طور بالقوه دسترسی به تعداد زیادی از مشتریان را از دست بدهند.  

ظهور فین تک، همراه با تغییرات اقتصادی و تأثیرات نظارتی، بازی را برای همه ارائه دهندگان خدمات مالی تغییر داد. برای برخی از بانک‌ها، این به معنای کاهش درآمد بود زیرا مشتریان خدمات مالی متفاوتی را از سایر ارائه‌دهندگان انتخاب می‌کردند، در حالی که برای برخی، به معنای مشارکت یا قرارداد بی‌میلی با شرکت‌های تازه وارد بود. بانک‌های سنتی اکنون با یافتن مدل‌های جدید برای یکی از قدیمی‌ترین صنایع جهان به چالش کشیده شده‌اند.  

اولین واقعیت دیجیتالی جدید.

بانک ها همیشه مجبور بوده اند خود را با روش های جدیدتر خدمات رسانی به مشتریان وفق دهند. بانکداری دیجیتال و پرداخت‌ها که زمانی فقط یک رویا بود اکنون در جریان اصلی، به‌ویژه در فضای مصرف‌کننده جا افتاده‌اند، که بیشتر مردم نمی‌توانند زندگی بدون آنها را تصور کنند. برخی حتی نمی توانند آخرین باری را که از یک دستگاه بانکی استفاده کرده اند، به یاد بیاورند، که در پنجاه سال پیش کاملا تازگی داشت. توانایی افراد برای انجام تقریباً تمام تراکنش های مالی خود به صورت آنلاین اکنون استاندارد است.  

البته، همه‌گیری به سادگی این تغییر موجود به سمت بانکداری و پرداخت‌های «بدون لمس» را تسریع کرد. بانک‌ها، در بیشتر موارد، از قبل در اکثر جبهه‌ها در کانال‌های دیجیتالی خود موقعیت خوبی داشتند تجربیات مصرف‌کننده دیجیتالی آن‌ها برای اکثر مشتریان به خوبی ریشه‌دار شده بود، و دور شدن از پول نقد و چک قبلاً رخ داده بود. در عین حال، اقتصادهای جهان از هم نپاشیدند زیرا مردم نمی‌توانستند به وجوه خود دسترسی داشته باشند، زمانی که شعب بانک‌ها بسته می‌شدند یا خدمات محدودی را برای دوره‌های طولانی ارائه می‌دادند.  

در حالی که این ممکن است در زمین های مصرف کننده صادق باشد (حداقل به صورت سطحی)، نمی توان همین را در مورد زیرساخت های پرداخت اساسی و بانکداری عمده فروشی و شرکتی گفت، که اکنون در حال رقابت هستند تا به تقاضاهای بازار و مقررات نظارتی برسند.  

چگونه فین تک ها جلو افتادند.

اما این یک مسابقه ساده نیست. موسسات مالی سنتی (FIs)، تنظیم‌کننده‌های داخلی و زیرساخت‌های بازار داخلی و فرامرزی که از طریق آن FIها به هم متصل می‌شوند، همگی نیاز به تغییر را تشخیص داده‌اند برای سازگاری با تغییر در تقاضا، سرعت، حجم و شرایط بازار، در عین حال تضمین ایمنی و سلامت. در حالی که آنها می توانند تغییراتی را انجام دهند چه به تنهایی یا در همکاری با یکدیگر هیچ یک از بازیگران سنتی نمی توانند اغلب یا در مقیاس بزرگ شکست بخورند. مستعد ریسک کمتر با وجوه سپرده گذاران و سهامداران است.  

چالشی که گهگاه توسط FI های سنتی به آن اشاره می شود این است که فین تک ها اغلب نیازی به رعایت الزامات مقرراتی و انطباق مشابه با آنها ندارند، و بنابراین، فین تک ها می توانند با سرعت بیشتری در برخی از زمینه های تجاری حرکت کنند. اگرچه این ممکن است درست باشد، اما این تنها واقعیت نیست.  

درست است که FI های سنتی از نزدیک اداره می شوند: سپرده گذاری در اکثر حوزه های قضایی محدود به مؤسسات مالی است که با مجموعه ای از الزامات قانونی مطابقت دارند تا اطمینان حاصل شود که سپرده ها فقط از طرف های قانونی و فعالیت های تجاری پذیرفته می شوند یا به آنها وام داده می شود. اساساً، دولت ها بانک ها را نیروی پلیس خود در تحقق اهداف اعتماد، ایمنی و سلامت در سیستم قرار داده اند.  

با این حال، این بدان معنا نیست که FI ها نمی توانند نوآوری کنند. بسیاری می توانند و انجام می دهند، اما مراقب هستند که این کار را در مقیاس کوچکتر و افزایشی انجام دهند تا یک شکست تأثیر عمومی یا سهامداران گسترده تری نداشته باشد.  

از سوی دیگر، فین تک ها،از طرفی، معمولاً سپرده نمی گیرند یا خودشان وام نمی دهند، بنابراین همان قوانین اعمال نمی شود. آن‌ها می‌توانند ریسک‌های بزرگ‌تری را بپذیرند و اغلب به یک فرد یا تیم کوچکی از افراد خلاق کارآفرین تکیه می‌کنند تا ایده جدیدی را ایجاد کنند که ممکن است موفق باشد یا نباشد. یعنی اگر شکست بخورند معمولاً قربانیان کمتری می‌شوند. علاوه بر این، ذهن‌های خلاق کارآفرینی که فین‌تک‌ها را رهبری می‌کنند، اغلب از کار کردن در محیط سنتی‌تر ناراحت می‌شوند.  

این منجر به ایفای نقش ارزشمند و مورد نیاز فین تک ها می شود آنها به عنوان بازوی تحقیق و توسعه بالفعل اقتصاد خدمات مالی عمل می کنند. مزیت دیگر فین تک ها استفاده از آخرین فناوری است. بدون هیچ مانعی توسط پردازنده مرکزی و معماری قدیمی، آنها می توانند به سرعت در کسری از زمان و هزینه برای یک بانک سنتی نوآوری کنند.  

فن آوری در پیام رسانی برتر است، و بیشتر امور بانکی یک تجارت پیام رسانی است. پرداخت‌ها و خریدهای سرمایه‌گذاری متکی به پیام‌رسانی ساده بین طرفین و کانال‌های دیجیتال با استفاده آسان است. فین‌تک‌ها با اجرای سریع‌تر پیام‌ها و ارائه رابط‌های کاربرپسند و بهتر، از FI پیشی گرفته‌اند. شرکت هایی  

مانند Questrade، Venmo (یک شرکت PayPal )و TransferWise)Wise سابق) همچنان سرعت و راحتی خود را دو برابر می کنند، در حالی که در همه زمینه های مالی نیز شعبه می شوند.  

چگونه بانک ها می توانند پیشروی کنند.

بنابراین، یک بانک سنتی، و حتی ارائه دهندگان خدمات در مقیاس بزرگ آنها، باید ارزیابی کنند که آیا فین تک یک شریک بالقوه، هدف خرید یا تهدید رقابتی است یا اینکه آیا می توان با خیال راحت از آن چشم پوشی کرد.  

هنگام پاسخ به این سوال، بهتر است به دیدگاه فین‌تک‌ها برگردیم. فین‌تک‌ها به بانک‌ها یا ارائه‌دهندگان خدماتی که به بانک‌ها خدمات می‌دهند، به یک دلیل نیاز دارند دسترسی به روابط مشتری و حجم فعالیت مرتبط. یک فین‌تک همیشه رویای «بزرگ کردن آن» را در سر دارد، اما تنها زمانی می‌تواند این کار را انجام دهد که بتواند به سرعت به پایگاه مشتریان بزرگ دسترسی پیدا کند. بانک‌ها و ارائه‌دهندگان خدمات آن‌ها به جای اینکه فین‌تک‌ها برای ایجاد پایگاه مشتریان خود تلاش کنند، مسیر آسان‌تری را برای رسیدن به این هدف ارائه می‌کنند. بانک و فین‌تک به مجموعه مهارت‌های یکدیگر برای دستیابی به نتیجه مطلوب دسترسی و رشد به بازار نیاز دارند.  

برای تطبیق و ادغام خدمات ارائه شده توسط فین‌تک‌ها، بانک‌های قدیمی باید چابکی و انعطاف‌پذیری داشته باشند که توسط پلتفرم‌ها و سیستم‌های سنتی آنها ارائه نمی‌شود. در سطح جهانی، جایی که برخی تغییرات پیشرفته‌تر هستند، بانک‌ها قبلاً استفاده از پلتفرم‌هایی را آغاز کرده‌اند که از پایه‌های کد، مدل‌های استقرار و APIهای جدیدتر استفاده می‌کنند و با کارها و فایل‌های دسته‌ای خود به پردازنده‌های مرکزی سنتی متکی نیستند.  

این انتقال کار ساده ای نیست، اما بانک ها و (به ویژه ارائه دهندگان خدمات آنها، مانند IBM ) می توانند با انجام دو کار به خوبی این انتقال را انجام دهند:  

• استقرار یک پلتفرم که بتواند روش های قدیمی را در عین ارائه و تغییر به روش های جدید در خود جای دهد.  

• با ادغام قابلیت‌های فین‌تک در اکوسیستم پلتفرم، به ارائه‌دهنده خدمات اجازه می‌دهیم چشم، گوش و دست بانک‌ها باشد، به طوری که FI موانع کمتری برای پذیرش بدون دردسر یکپارچه‌سازی داشته باشد.  

جایگزینی خدمات فین تک تنها مدل موفقیت نیست. بانک‌ها و فین‌تک‌ها قبلاً در پر کردن مستقیم شکاف‌هایی موفق بوده‌اند که بانک نمی‌تواند به تنهایی آن‌ها را به روش‌های دیگری که متکی به تغییر پلتفرم نیستند پر کند. اما توانایی ادغام بیشتر و سریعتر به این معنی است که یک پلت فرم و اکوسیستم اصلی انعطاف پذیر بانکداری و پرداخت احتمالاً مسیر موفق تری در دراز مدت خواهد بود.  

بانک‌ها و فین‌تک‌ها همچنان به دنبال شرکای هستند که اهداف استراتژیک آنها را برآورده کنند.  

مرکز پرداخت های IBM و خدمات مالی IBM Cloud

بانک های قدیمی به سرعت در حال مدرن سازی پلت فرم های پرداخت خود برای رقابت با فین تک ها و حتی پیشی گرفتن از توانایی های آنها هستند. مرکز پرداخت‌های IBM جدیدترین فناوری‌های شناختی و هوش مصنوعی را برای افزایش کارایی و ارزش در خدمات پرداخت ارائه می‌کند.  

استقرار یک پلتفرم جامع در خدمات مالی نیازمند امنیت و انطباق بالاتر از استاندارد معمول است.  

IBM Cloud for Financial Services به بانک‌ها کمک می‌کند تا ریسک را کاهش دهند و در عین حال خدمات را برای رقابت در بازار شلوغ گسترش داده و تسریع کنند. مؤسسه مالی خود را به یک استاندارد جدید برای محاسبات ایمن و سازگار تبدیل کنید.  

نتیجه گیری:  

آینده صنعت بانکداری تنها به فناوری و پیشرفت های آن متکی خواهد بود. امروزه، بسیاری از بخش‌های بانکی تلاش می‌کنند تا از جدیدترین فناوری‌ها و خدمات، مانند خدمات توسعه اپلیکیشن موبایل و خدمات هوش مصنوعی استفاده کنند تا بهترین تجربه را برای مشتریان خود ارائه دهند. بانک های سنتی از نوآوری و چابکی فین تک سود می برند. و به دلیل دهه ها وفاداری مشتری، اندازه کسب و کار و شبکه مستقر، اعتماد به فناوری مالی را افزایش می دهند.